#روزشمارغدیر
#هرروزباخطبهغدیر
•••✧❁﷽❁✧•••
💎رَغْبَةً فی طاعَتِهِ وَ خَوْفاً مِنْ عُقُوبَتِهِ، لاَِنَّهُ الله الَّذی لایؤْمَنُ مَکرُهُ وَلایخافُ جَورُهُ.
چرا که به فرمانبری او شائق و از کیفر او ترسانم . زیرا او خدایی است که کسی از مکرش در امان نبوده و از بی عدالتیش ترسان نباشد .
🔹بخش دوم : فرمان الهی برای مطلبی مهم
وَأُقِرُّلَهُ عَلی نَفْسی بِالْعُبُودِیةِ وَ أَشْهَدُ لَهُ بِالرُّبُوبِیةِ، وَأُؤَدّی ما أَوْحی بِهِ إِلَی حَذَراً مِنْ أَنْ لا أَفْعَلَ فَتَحِلَّ بی مِنْهُ قارِعَةٌ لایدْفَعُها عَنّی أَحَدٌ وَإِنْ عَظُمَتْ حیلَتُهُ وَصَفَتْ خُلَّتُهُ -لا إِلهَ إِلاَّهُوَ - لاَِنَّهُ قَدْأَعْلَمَنی أَنِّی إِنْ لَمْ أُبَلِّغْ ما أَنْزَلَ إِلَی (فی حَقِّ عَلِی) فَما بَلَّغْتُ رِسالَتَهُ ، وَقَدْ ضَمِنَ لی تَبارَک وَتَعالَی الْعِصْمَةَ (مِنَ النّاسِ) وَ هُوَالله الْکافِی الْکریمُ .
و اکنون به عبودیت خویش و پروردگاری او گواهی می دهم . و وظیفه خود را در آن چه وحی شده انجام می دهم مباد که از سوی او عذابی فرود آید که کسی یاری دورساختن آن از من نباشد . هر چند توانش بسیار و دوستی اش ( با من ) خالص باشد . - معبودی جز او نیست - چرا که اعلام فرموده که اگر آنچه ( درباره ی علی ) نازل کرده به مردم نرسانم ، وظیفه رسالتش را انجام نداده ام ؛ و خداوند تبارک و تعالی امنیت از [ آزار ] مردم را برایم تضمین کرده و البته که او کفایت کننده و بخشنده است.
۲۲روز مانده به غدیر
اهل بیت علیهم السلام که اینقدر نزد خدا عزیز بودند چرا فقیر بودند؟
🔶 اول: اهل بیت علیهم السلام اگر اراده میکردند تمام ثروتهای عالم در اختیار آنها بود.
🔻 ولی آنها نمیخواستند از قدرت الهی خود برای به دست آوردن ثروت استفاده کنند بلکه فقط از راه طبیعی مثل بقیه انسانها ثروت به دست میآوردند.
🔻 نمونه آن جریان امام سجاد علیه السلام و عبدالملک بن مروان که به امام گفت: پیش ما بیا تا از دنیا ما بهره ببری!
🔺 امام علیه السلام عبای خودش را باز کرد و به آن اشاره کرد، به اذن خدا پر از مروارید درخشان شد. حضرت فرمود: کسی که چنین حرمتی نزد خدا دارد چه نیازی به دنیای تو دارد. بعد حضرت فرمود: خدایا اینها را بگیر که من نیازی به اینها ندارم.(1)
🔷 دوم: وضعیت مالی اهل بیت علیهم السلام در دورههای مختلف زندگی یکسان نبوده است. مثلا پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم از زمان بعثت تا زمان هجرت به مدینه به خاطر تحریم و اقامت در شعب ابیطالب در فقر و تنگدستی بود.
🔻 ولی بعد از هجرت به مدینه با زراعت و باغداری و پروش دام و دریافت هدایایی مثل باغ هفتگانه مخیریق یا بعد از فتح مکه با اهدای فدک به ایشان که یک پشتیوانه برای اهل بیت بود، وضع آنها بهتر شد.(2)
🔻 و یا حضرت علی علیه السلام که در زمان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم وضعیتی شبیه پیامبر داشتند ولی بعدا با زراعت و باغداری و حفر چاه زمینهای زیادی را آباد کردند و منابع مالی زیادی برای خود و اهل بیت علیهم السلام به وجود آوردند. به طوری که حضرت علی علیه السلام از درآمد شخصی خود 1000 برده آزاد کردند.(3)
🔺 دیگر ائمه هم منابع مالی مختلفی داشتند از جمله موقوفات جدشان امیرالمونین علیه السلام و هدایا و خمسهایی که از طرف شیعیان به آنها میرسید و با آن منابع کارهای خیری را انجام میدادند.(۴)
🔷 سوم: علاوه بر همهی اینها اهل بیت علیهم السلام هر چقدر ثروت داشتند در راه خدا برای کارهای خیر و کمک به شیعیان مصرف میکردند و چیزی برای خودشان نگه نمیداشتند و زندگی ساده و زاهدانهای برای خود داشتند.
منابع:
1ـ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۴۶، ص۱۲۰.
۲- حرّ عاملی، وسايل الشيعة، ج 12، ص 22، باب 9، ح اول ابواب مقدمات تجارت.
۳- عرب ابوزیدآبادی، عبدالرضا، «سیمای اقتصادی امام هفتم»، مجلۀ معرفت، شمارۀ 89، 1384 ش.
(برگرفته از مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی)
📢 رنجهای انسان بهاندازۀ تعلّقات و توقّعات اوست. شما در زندگی، به هر اندازه که توقّعتان بالا باشد، رنجتان افزایش پیدا میکند.
برای مثال، اگر کسی توقّع داشت که وقتی به خانه میرود، با یک سُفرۀ آراسته مواجه شود، اگر مشکل کوچکی در خانه پیش آمده باشد، رنج میبرد. در حالی که اگر توقّعش پایین بود، دائماً شاکر بود.
💠 آیتالله میرباقری:
«رنجهای انسان بهاندازۀ توقّعات و تعلّقات اوست. شما اگر ازدواج میکنید در این ازدواج، به هر اندازهای که توقّعتان بالا باشد، رنجتان افزایش پیدا میکند.
یک استاد عزیزی میفرمود: «من وقتی خانه میروم، متوقع نیستم که همسر من در عالَم طبیعت باشد. وقتی میروم و در میزنم و او پاسخ میدهد، میگویم: الحمدلله که زنده و سالم است. وقتی میبینم روی باز دارد، میگویم: الحمدلله که در خانه مشکلی پیش نیامده است. سفره که میاندازد، میگویم: الحمدلله فرصت کرده و غذا هم پخته است. میبینم غذای لذیذی پخته، باز میگویم: الحمدلله…». همهاش میشود الحمدلله.
اما اگر کسی خیال کرد که باید با یک سفرۀ آراسته مواجه شود، اگر یک مشکل کوچک در خانه پیش آمده باشد، رنج میبَرَد؛ در حالی که اگر توقّع پایین بود، دائماً لذّت میبرد.
بنابراین، توقّعات ماست که رنجهای ما را شکل میدهد. وقتی آدم در این دنیا توقّعات زیادی داشت که امکان وصولش در این دنیا نیست، رنج میبرد. این آدمها دارای حرص و توقّعات فراوان از دنیا هستند و خیال میکنند دنیا دارالخلود است، که نیست! انسان وقتی به امری ـ که آن امر فانی است ـ تعلّق پیدا میکند، پیداست که همراه با بودنش هم رنج میبرد؛ انسانی که دلخوش به بهار است، در بهار نگران پاییز است؛ لازم نیست پاییز بیاید؛ چون وقتی پاییز آمد، دائم محزون است، اما «إِنَّ أَوْلِیاء اللّهِ لاَ خَوْفٌ عَلَیهِمْ وَلاَ هُمْ یحْزَنُونَ».
#تربیت_ولایی